600,00 ден
„Пред западни очи“ е психолошко-политички роман за фаталната игра на човекот со судбината во вителот на големите историски собитија. Запи- сите на студентот Кирило Сидорович Разумов и односите на руската политичка емиграција во Женева ја изложуваат пред погледот на еден прис- тар Англичанец, наставник по јазици, стварноста на судирот меѓу безочното руско самодржавие и насилното револуционерно движење на почетокот од XX век. Таа бурна претстава не се одигрува на големата, општонародна сцена, туку се открива низ нешто многу посуштествено – низ психолошката драма на поединецот. Џозеф Конрад, кој е познат како маринист и автор на авантуристички романи, овде се зафаќа со „руската тема“, односно со специфичниот однос на Русите кон јазикот, кон слободата, кон власта, кон метафизичкото, обидувајќи се притоа да се загледа во магливите длабочини на руската душа. Се служи со архетипски слики, но и со современи- те политички идеи и настани, за да создаде ком- плексна фабуларна заднина, врз која ќе го осветли и истражи осамениот човек – неговата неразбра- ност од околината, неговите стремежи и внатреш- ни превирања, како и неговата нужна трагичност во неподносливата тензија на световите и светогле- дите. Романов е напишан во зенитот на творечкиот пат на Конрад и во него силно се пројавува авторо- вото стилистичко мајсторство и вештината за пси- холошко нијансирање. Книгата била голем умет- нички и психолошки предизвик за самиот Конрад, кој се борел со тегобноста на задачата, на сметка на своето ментално здравје. Освен проникнувањето во историјата и современоста на царска Русија, овој роман се покажал и како релевантен поглед кон иднината, откако некои негови спекулации се оствариле по Октомвриската револуција.
Автор: Џозеф Конрад
Издавачка куќа: Бегемот
Број на страни: 293
Година на издавање: 2019
Оригинален наслов: Under Western Eyes
You are not logged in
Автор: Вероника Рот
Издавачка куќа: Полица
Број на страни: 220
Година на издавање: 2016
Оригинален наслов: Insurgent
Во „Стрип – деветтата уметност“, како што загатнува насловот, Османли хируршки прецизно ја обработува стриповската полисемичност, внимателно анализирајќи го неговиот јазик и законитостите што го прават стрипот засебна уметност, и темелно истражува низ неговото минато доловувајќи дел од најбитните дела од деветтата уметност. Наспроти општото непрецизно мнение за стрипот како ништо повеќе од жанровска определба, засилено од холивудскиот тренд за филмување американски стриповски суперхерои, Османли одговара со пробивање на жанровските и тематски стеги и оди отаде стилските лимитации. И, водејќи се од мислата на стрип класикот Берн Хогарт за тоа дека „стрипот не треба да се бори да стане уметност, зашто тој веќе е тоа, но треба да се бори за неговото рамноправно место меѓу другите уметности“, Османли ѝ пристапува на оваа уметност како на (вистинска) уметност – академски, со сериозна посветеност и задлабочено.
Александар Стеванов
Главниот јунак на романот, провинциски архитект кому локалните безделничари му го даваат подбивниот прекар Курвазје, се обидува во родниот град М. да го изгради Парнас – комплекс градби сочинет од копии на делата на славниот архитект Ле Корбизје – културен центар каде што уметниците треба да се собираат и да работат на своите дела. Многу бргу се соочува со арогантноста на локалните политичари, заткулисните дејства на тајкуните и цела низа опструкции, типични за една темелно девастирана средина. Препуштен сам на себе и на својот идеализам, младиот архитект се обидува да го доврши своето животно дело, да го изгради она за што отсекогаш сонувал. Не сфаќајќи колку неговиот потфат е неостварлив, сместен во затворска ќелија, Курвазје запаѓа во сомнабулна состојба каде што се мешаат јавето и сонот, а неговиот свет сѐ повеќе станува фантазмагоричен и сеништен.
Бојан Бабиќ (Белград, 1977 г.) досега објавил девет книги поезија, кратки раскази и подолги прозни форми. За омнибус-романот „Девојчиња, бидете добри“ е награден со стипендија на „Фондот Борислав Пекиќ“. Израснал во Младеновац. Живее и работи во Земун.
„Иншала, Мадона, инашала“ е збирка раскази во кои се прекрстуваат традиционалната и современата проза, Западот и Ориентот, минатото и сегашноста, христијаните и муслиманите, босанските севдалинки и далматинските клапи, Каурите и Турците, Османлиската и Хабсбуршката империја, старата и новата Југославија, Хрватите, Босанците, Србите, Црногорците, Далматинците, Херцеговците, Арапите, Евреите – сето она што ја прави Босна истовремено меланхоличен и живописен предел, исто како што во севдата се соединети љубовта и болката. Јерговиќ на уникатен начин ги опишува социјалните прилики во Босна и Херцеговина и Хрватска. Низ приказни пишувани како ремикс на народни песни и севдалинки, со сликовит и жив јазик, кој не бега ни од несекојдневните и нестандардните изрази (архаизми, исламизми и несекојдневни фразеологизми), Јерговиќ ја слика тешката стварност на Босна низ вековите. Во расказите е ставен силен акцент на меѓуверските односи помеѓу христијаните и муслиманите низ историјата, но и во сегашното време. Сепак, расказите не се дидактички, па поуката е скриена некаде во заднина, оставена на читателот самиот да ја досегне, иако е можно да се каже дека секоја приказна има своја главна мисла, но заедничкиот именител им е истакнувањето на бесмисленоста на меѓуверската омраза, како и на долговековната реалност на овие простори.
Автор: Петар Андоновски
Издавачка куќа: Полица
Број на страни: 109
Година на издавање: 2019
Збирката е подредена во три кохерентни циклуси: „Средби и сеќавања“, „Метаматерија“ и „Замислени светови“. Расказите се запишани во трето и почесто во прво лице, од веродостоен наратор, кој сепак повремено како со сласт да ужива и во неверодостојност, користејќи ја за заводливо да го води читателот низ приказната. […] Речиси сите раскази се сместени во апстрактни временско-просторни координати, кои сепак се некаде во современоста и во урбани средини, а тоа остава впечаток на автобиографичност на расказите. Но, овој пристап (неретко исповедниот тон и одмерената лиричност, кои ни за миг не оддаваат нијанси на патос) може да се гледа како мала, незабележлива и успешно приредена замка, а онаа нежна, спонтана запрашаност помеѓу можноста на автобиографијата и извесноста на фикцијата е само уште една питка одлика на оваа збирка. […] Живко Грозданоски
