На внимателниот читател му е јасно: „Потстанар“ е, всушност, лирска, минималистичка приказна за израснувањето и созревањето во светот што ти нуди безброј опции, само што сите тие се сведуваат некако на исто, а тоа исто – како на „пораснат субјект“ – баш и не ти изгледа премногу привлечно. Во својата изместеност и благата ониричност, овој роман има дури и по малку муракамиевски трик во себе…
Теофил Панчиќ
Ѕвонлив глас, циничен и сентиментален, нежен и отуѓен, што со шепот вика за новите луѓе без имиња и без презимиња, без работа и, божем, без големи мисли и соништа. Многу моќен глас. Многу потресна приказна. И смешна.
Милена Марковиќ
